Sinop’un nadir görülen karlı bir günü.
Sarıkamış Şehitleri anılacak,
Yürüyüşe davet edildi herkes.
Devam ediyor kar
Kaç gündür aralıklarla
Bu gün kutlama sahnesi gerçek olsun diye
İnadına sıklaştı kar tanecikleri…
Sarıkamış sahnesi tamamlandı sanki.
Ellerde bayraklar her yaştan insanlar
Bazen “şehitler ölmez”
Bazen dillerde “Allahü Ekber”
Yürüdük Eski Otagor’dan
Ellerde bayraklar, pankartlar.
İstikamet Şahin Tepesi…
Yürüyüş hızlı, heyecanlı,
Bazılarının kesildi nefesi.
Tepeye çıktıkça kar taneleri
Nasıl da başladı çoğalmaya.
Göz gözü görmez bir manzara…
Tarihi Sarıkamış olmasa da
Yaklaştı o günkü manzara.
Herkesin ayağında sağlam botları,
Üstünde kalın parkeleri, fesleri…
Bırakıp geldik biraz önce sıcak evleri,
Yanan sobaları, kaloriferleri…
Yaklaşık iki saat kar altında,
Üşümedik desem yalan olur
Lakin biraz sonra döneceğiz
Evimizde bizi bekleyen sıcaklığa.
Oysa Sarıkamış şehitlerinin
Ne ayağında vardı ne üstünde
Soğuktan koruyacak elbiseleri
Karavana umudu var mı idi
Kimse bilmiyor
Bir tas sıcak çorba hayal gibi…
Akşama ulaşılacak sıcak bir mekan
Üzerindekini kurutacak
Yırtılanın yenisini alacak
Bunların hayali bile uzak
Onların çilesini çekmesek de
Bembeyaz örtünün üzerinde
Yürüdük heyecanla,
Kimisine hatıra, kimine nostalji…
Birazdan yine sımsıcak evlerimize
Dönünce veda edecek şehitlerimize
Geriye kalansa üç beş resim
Kahramanları rahmet ve minnetle
Anmış olmanın huzuru…
O kahramanlar beyazlara
Gömülerek bulmuştu huzuru…
03/01/2016
Cemil UYGUN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder