KIZILIRMAK

Doğdun Sivas ilinin bir dağında,

Bereketsin insanların bağında,
Işık oldun elektrik ağında,
Uzun bir yola çıkan Kızılırmak.

Dolanarak gelirsin nice bucak,
Azgın sularınla söndürdün ocak,
Çatlayan toprak sana açmış kucak,
Kıyılarını yıkan Kızılırmak.

Önüne kurulan setleri aştın,
Bazen yatağına sığmayıp taştın,
Sonunda Karadeniz’e ulaştın,
Çılgın gibi akan Kızılırmak.

Önüne ne kadar setler kuruldu,
Gezerek geldiğin yerler soruldu,
Bazen yoruldun suların duruldu,
Çevresi toprak kokan Kızılırmak.

Kaç ilin toprağı senden ıslandı,
Bazen dağın yamacına yaslandı,
Kıyıların buharından sislendi,
Yolları zora sokan Kızılırmak.

Bafra’ya gelince nasıl yayıldın,
Kuşlara cennet olarak sayıldın,
Kendinden geçip adeta bayıldın,
Etrafı çorak kokan Kızılırmak.

En sonunda göründü Karadeniz,
Nimetinle renklendi nice beniz,
Etrafında çocuklar gibi şeniz,
Yolu denize çıkan Kızılırmak.

                           29/11/2015
                        Cemil UYGUN