Eskiden karşılıksızca
sevmek vardı.
Küçük evlere ne çok insan sığardı.
Olmadık yerden nice
umutlar doğardı.
Rahmeti rahman üzerimize
yağardı.
Bölüşülürdü bir lokma,
çok gelirdi.
İmkanı olan
olmayana verirdi.
Dertler paylaşılır
kar gibi erirdi.
Garip, yoksul
hallerinden bilinirdi.
İş var
diye imeceler kurulurdu.
Çoluk çocuk bir arada durulurdu.
Gençler aşık olur
kalpten vurulurdu.
Ayırt edilmez hal hatır
sorulurdu.
Zengin fakir birbirlerine
muhtaçtı.
Giderilmek istenen dert
ihtiyaçtı.
Birileri geldi
aramızı açtı.
Paramız oldu diye
insanlık kaçtı.
Cemil’im bilirim için
dertle yanar.
Eskiyi andıkça yaraların
kanar.
Günler yerinde durmaz
sürekli oynar.
Yüreğim serinlesin desem
de kaynar.
29/04/2015
Cemil UYGUN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder