Bir ZEKİ Vardı

Yirmi bir mayısta cuma akşamı

Kesildi nefesim benden bu kadar

Yirmi iki otuz bitirdim gamı

Kalmadı hevesim benden bu kadar

 

Kırkbeş yıla sığdı benim hayatım

Değildi üzüntü vermek niyetim

Otuz gün hastane işte diyetim

Daraldı kafesim benden bu kadar

 

Gurbet yollarında geçti bu ömür

Yaza çıkamadım tükendi kömür

Geride kalandan dilerim özür

Değişti adresim benden bu kadar

 

Dünya pazarında bir süre kaldım

Payıma düşeni elbette aldım

Sonunda elimi yanıma saldım

Artık çıkmaz sesim benden bu kadar

 

Gözünden yaş dinmez yaşlı anamın

Sayısı pek çoktur bana yananın

Sonu hayır olsun beni ananın

Uzamasın yasım benden bu kadar

 

Bir yaralı Gönül üç evlat yetim

Çare olmaz derde ne yapsın hekim

Yakında yükselir toprağımda çim

Bu seferde bikesim benden bu kadar

 

Verene emanet eyledim teni

Rahman’ın rahmeti yıkasın beni

Bir tatsız düğün cumartesi günü

Oynandı piyesim benden bu kadar

 

Üzmeyin kimseyi bu dünya yalan

Bir tatlı hatıra geride kalan

Bulunur mu bilmem muradın alan

Melekler enisim benden bu kadar

 

Cemil’in dilinde hüzün ile gam

Zeki'siz yapılır gelen her bayram

Hayır ile anın beni vesselam

Kesildi nefesim benden bu kadar

 

23/05/2021

Cemil UYGUN